DIWALI or DEEPAVALI - THE DAY OF LIGHT'

DIWALI or DEEPAVALI - THE DAY OF LIGHT'

It spiritually signifies the victory

of light over darkness,

good over evil,

knowledge over ignorance,

and hope over despair.

O adorable Lord of Mercy and Love

Lead me from ignorance, to truth - Asato mā sadgamaya

Lead me from darkness, to light - Tamasomā jyotir gamaya

Lead me from death, to immortality - Mrityormāamritam gamaya

Om Shanti Shanti Shanti 

Om peace, peace, peace

AUDIO-VIDEO / ASATO MA SATGAMAYA

Diwali or Deepavali is the Hindu festival of lights celebrated every year in autumn in the northern hemisphere (spring in southern hemisphere). ... One of the major festivals of Hinduism it spiritually signifies the victory of light over darkness, good over evil, knowledge over ignorance, and hope over despair.

LOVE AND LIGHT TO ALL

Advice to Aspirants by Swami Sivananda

Advice to Aspirants  

by Swami Sivananda   

Vanity, arrogance, self-assertive nature and Rajasic violence are great obstacles in the spiritual path. They take various forms. It is very difficult for the aspirant to detect them. 

The Guru only can detect them and show efficient methods to eradicate them. The aspirant vainly imagines that he is advanced in the spiritual path. He resents when these defects are pointed out by others. He never admits his defects. Such an aspirant cannot make any spiritual progress.

The aspirant claims that he is a superior Sadhaka with psychic powers and great knowledge of Yoga. He thinks that he is free from defects and that he is a perfect Yogi. He poses as a Yogi with realization. He says that he can influence others and has a large number of disciples, devotees, and admirers. Such an aspirant cannot make an iota of spiritual progress. He is more egoistic and proud than ordinary householders.

Lower nature persists and resists. It refuses to get itself sublimated and transformed.
If the aspirant is not willing to regenerate his lower nature, he will not be benefited even if he remains for several years with his Guru.

Disobedience and indiscipline are great obstacles in spiritual path. Self-assertion stands in the way of obedience. The ego can be annihilated only by obedience, humility and service. The aspirant has his own ideas, whims, fancies and impulses. He is unwilling to accept any order or discipline, presented by his Guru. He has his own ways. He promises to be obedient and observe discipline, but the actions done or the course followed is the very opposite of his profession or promise.

He finds faults in his Guru and even superimposes defects in him. This is height of his folly. How can he improve in the spiritual path?

He who is not straightforward cannot profit by the Guru's help.

An aspirant who conceals facts, who utters falsehood, who is hypocritical cannot hope for the descent of divine light. He does things to keep up his position, to get his own way or indulges in his own habit. He clouds his own understanding and conscience.

It is impossible to correct an aspirant who has the dangerous habit of constant Self-justification. He is ready to bring any kind of clumsy argument to justify himself, to keep up his position and prestige.

If an aspirant continues out of Self-esteem and Self-will or Tamasic inertia to shut his eyes or harden his heart against the Divine Light, so long as he does that, no one can help him.

The entire being must agree for the divine change. There must be integral surrender. Then alone the light will descend. Then alone the Guru can help the aspirant.

An aspirant who is obstinate, Self-assertive or aggressive and Self-willed has his own ways of thinking and acting. He will not pay any heed to the advice of his Guru. He gets stuck up in the Self-created mind. He cannot rise up in the ladder of Yoga.

If an aspirant who is arrogant, vain, untruthful and violent says, that he is meditating for two hours nicely, he is a hypocrite, he is a deluded soul. No meditation is possible in one who has such evil traits. Do not believe this deluded man.

Obey your teacher. Follow his instructions implicitly. Be truthful. Be calm. Be serene. Be humble. Be devoted. Be disciplined. You will attain Self-realisation now and here. May Lord bless you all, O sincere seekers after Truth.

Svetasvatara Upanishad says: "He who has supreme devotion to God, and has intense devotion to the Guru as he has to God, unto him are the truths of the Upanishads revealed."

LAZINESS / INERTIA / SELF-JUSTIFICATION / EXTROVERSION ~ Atman Nityananda

LAZINESS / INERTIA / SELF-JUSTIFICATION /  EXTROVERSION

The first ‘things’ to overcome in the spiritual path is laziness and inertia.

If we cannot succeed to this, we will never be able to apply consistently and systematically our daily spiritual program; and without regular daily practice there cannot be any real progress and transformation.

The second one we have to overcome is self-justification. We have to abandon this destructive habit to invent justifications for our negligence, inconsistency and lack of discipline in implementing our daily program.

Most people fail to achieve a deep transformation or abandon the spiritual path, due to inertia and constant self-justification.

The third and crucial one is to manage to overcome the extroversion of the mind. The rajasic mind  by nature is extroverted and continually, compulsively and mechanically seeks sensory experiences and pleasures. This makes the mind hyperactive, distracted, restless and the attention is turned outwards.

But in order to do meditation and be aware of our true nature we need a calm, still, focused introverted mind.

Our effort to conquer our senses and mind and turn our mind within towards its source is the great inner battle. It is a battle  between the external sensory mind and ego and the inner sattvic intellect or intelligence which is the charioteer that has the capacity (when is trained and used properly) to tame the mind and senses and drive the attention inward, towards  our true nature.

Without to overcome laziness, inertia and self-justification will not even get to start a genuine effort to tame the mind and become its master. And without the conquest of mind, self-realization is not possible.

SELF-REMEMBRANCE OR SELF-AWARENESS II ~ Atman NItyananda

SELF-REMEMBRANCE OR SELF-AWARENESS  II

Whatever you do, try your best to remember (or not to forget) Yourself*, and not to identify with yourself*.

Refrain from doing or to relate to anything makes you forget Yourself and be identified with yourself.

Relate with anything and do anything that helps you remember your Self and not to identify with yourself.

If you want to awaken to your true nature, you must constantly choose between what helps you to wake up and what makes you continue asleep.

First of all you need to discern and understand what is that prevents wake up in order to avoid it and what is that helps you to wake up in order to follow it.

Of course it is required to live according to your understanding and discernment. To go against your discernment and understanding is like to commit suicide.

COMMENT:

Yorself*: Our true Self, Consciousness. The silent awake presence within us.

yourself*: the ego and all its expressions (desire, pride, anger, greed, jealousy, etc.).

STEPS OF SELF-REALIZATION ~ Amma

STEPS OF SELF-REALIZATION  ~ Amma

KNOWLEDGE - PRACTICE -  SATSANG

"The first step in attaining the knowledge for which one is praying when they chant these mantras is satsang: listening to spiritual talks, reading spiritual books and being in the company of spiritual seekers and, most importantly, spiritual masters. 

LESSENING OF ATTACHMENT

We need to continuously be fed by the knowledge that our true nature is the Atma and not the body, mind and intellect. Through satsang, our attachment to the asat (unreal) gradually lessens. 

DETACHMENT

Slowly as you understand that everything in the world - all worldly relationships, all worldly things - are ever-changing and impermanent, your attitude towards the world changes. We gain detachment. 

DECREASE OF DESIRES

As we become more and more detached, our desires also naturally decrease, because we know that the things of the world are impermanent and cannot bring us lasting happiness. 

STEADINESS & SERENITY OF MIND

As the desires decrease, the mind becomes less and less agitated. It obtains serenity, stillness, peace. 

SELF-REALIZATION

Then, with this stilled, subtle, penetrating mind we can finally come to realize our true nature." 

- Mata Amritanandamayi Devi - Amma

LIKE - DISLIKE ~ Atman Nityananda

  

LIKE - DISLIKE

Like and dislike are the two main currents of mind’s conditioning and together with desire the root of our suffering.

Ego operates constantly through the currents of like and dislike. Every moment we like or dislike something, we feel attraction or repulsion for something.

These two currents keep us attached to the senses, body and sensory mind.

Identification with the body, senses and mind and attachment to sense objects is strengthened by the continuous manifestation in our psyche of the like and dislike currents and desire as well. According my enquiries like and dislike are only children of desire.

The ego is developed and strengthened in our psyche by the constant operation of these two currents in the mind.

Our ego likes what seems pleasant and favorable to its pleasure, happiness, comfort,  self-image, etc. (in relation to the senses, the body and vital energy, -things, persons, situations, condition of body) and dislikes what seems unpleasant or unfavorable to it.

In the mind the 'like' is expressed by thoughts like: 'I like this or that', 'I would like to possess it or experience it' etc..

At the outer heart level as an attraction and a pleasant sensation.

The 'dislike' in the mind appears by thoughts like: 'I don't like him or it', 'This is awful', etc.

At the outer heart level as aversion, repulsion or some kind unpleasant sensation.

Our ego almost constantly tries to avoid what dislikes and get what it likes. Our ego thinks that will be happy and fulfilled if gets what is pleasant and avoid what is unpleasant. But this is the root of our delusion and suffering.

Our ego cannot see that the effort to find fulfillment and happiness by avoiding what dislikes and by getting what likes is the very cause of misery and suffering.

Our ego cannot also see that happiness, fulfillment and plenitude have nothing to do with pleasant experiences through the senses.

Pleasant experiences can give only some momentary vital-satisfaction but are always accompanied by anxiety, agony, uneasiness, impatience, fear, anger, resentment, disappointment and depression. We cannot avoid all these side effects while we are seeking pleasurable experiences and we are operating in the like-dislike mode.

The ego cannot rest peacefully even for a second. The ego is seeking compulsively (almost constantly) some interested, pleasurable, pleasant or exhilarating experience. No indulgence with some sensory experience is like death for the ego. Since it is impossible, for various reasons, to experience continuously pleasure or pleasant sensations and situations, our ego assumes the form of discontentment, insatisfaction, boredom, incompleteness, a sense of lack. One or more of these emotions are almost present in our psych.

Moreover our ego becomes angry against what impedes it to get what is favorable to it, or causes the loss of its favorable object. Ego is afraid of not to get or to lose its favorable object (object can be a thing, a person, a situation etc.).

The constant indulgence with the senses and sense experiences keeps our psychology and vital energy in a state of anxiety and stress. Stress and anxiety are inevitable if we dwell always in the senses, reacting to every situation and object with attraction, repulsion, like and dislike.

If at the end our ego doesn't get or loses its favorable object then becomes disappointed, depressed and sad.

Since all objects as well as all the sensory experiences, are finite, have many conditionings and limitations, have a beginning and an end, we cannot find through them real happiness, fulfillment, completeness, and a deep, permanent satisfaction.

Limited, finite things cannot promote us unlimited, unconditioned happiness and fulfillment. By default is impossible.

Only something infinite, unconditional, ever full and complete can give us infinite and unlimited happiness and fullness.

This is our divine nature, the Atman or Consciousness, which is ever present, unchanged, immortal, and of the nature of unalloyed Peace, Bliss and Freedom.

Eliminate the currents of like-dislike and their mother desire, meditate on the silent space of Consciousness within and live the peace, bliss and freedom eternal.

Om! Anger and its elimination part II / Atman Nityananda

Anger and its elimination part II / Atman Nityananda

The destroyer of peace is anger,
the destroyer of happiness is anger,
the destroyer of harmony is anger,
the destroyer of unity and love is anger,

dislike,

aversion,
annoyance
vexation
resentment
irritation-irritablilty
resentment,
indignation,
tantrum,
wrath,
Rage,
anger,
fury,
rancor,
hatred.

are all varieties of anger, classified according to their taste and the degree of intensity.

Desire and lust are the chief causes of anger. More precise anger is a modification of desire. (see also below "Bhagavad Gita Ch II V. 62.).

Both desire and anger are born of the quality (guna) of Rajas which is one of the three gunas that tight the Soul in the Samsara. Identification with gunas creates bondage and the development of the egoic self or ego with its innumerable expressions (anger, jealousy, hated, envy, pride, arrogance, vanity etc.). Ego causes separation, imbalances, disequilibrium, disharmony, diseases and suffering individually and collectively.

~~~ READ about the three gunas here: http://elmisattva-nonduality.blogspot.com.es/search?q=gunas

WHEN ANGER ARISES?
When situations doesn't happen as we wish or expect, when we don't meet our expectations, when people don't behave as we wish, when they diminish (or we think they do it) our self-image, when they impede us get what we want, when they disturb us while we are concentrated on something, when we don't get or don't achieve what we want or expect then anger arises asssuming one of the above forms.

There are many anger's conditioned patterns stored in our subconscious. That means that under certain circumstances, situations, behavior of others, and sesory inputs, we react compulsively with some type of anger. The emotion of anger is linked or associated with them as well as with certain thoughts, and in their presence or in their remembrance anger arises automatically.

Thoughts, images, sensory inputs (sounds, images etc.), words and emotions, (in this case anger) , are linked together as a whole and are stored in the subconscious. When one or some of them appears in our awareness then they trigger the anger which is manifested in the twinkle of an eye and without our volition and conscious will.

IDENTIFICATION WITH ANGER
Unfortunately most identify with anger and take it as something innate of their nature, as something that belongs to them while it is only a distortion of sexual energy and psychic prana; while it is something that has been developed in our psyche, due to the very fact that we lost the awareness of our divine nature (Atman, Consciousness) and our unity with the divine Conscousness (God, Brahman, Spirit ...).

Most therapists and even spiritual instructors accept anger as something natural in our psychology. 

By identifying with anger we are possed competely by anger and we behave in a disharmonious, blind and destructive way. By identifying with anger we become victims of anger and also we increase anger. We become blind and confused by anger. Our discernment, reason and clarity of mind are annihilated. We become unable to see things as they are, to understand and act with love and unity and according the needs of the circumastances. We see our fellows (even our husband/wife, brothers, parents, children) like enemies.

When anger is manifested we think, speak and act under the influence of anger. What we think, say and do are influenced tremendously by the anger energy. How much? Depends on the power of expression of anger, our state of conscousness that moment, our mental state,(sattvic, rajasic, tamasic) our capacities and capabilites, the enviroment, the vibrational and mental state of the people we confront, our level of energy, of the previous experiences of our day, of the difficultes or serious problems that we may have during that period of time. etc.

Anger affects negatively all aspects of our existence (body, prana-vital energy, feelings, mind and intellect) and of course impede us of being aware of our true Self (Atman), the silent space of Consciousness which is the source and the support of everything as well as an ocean of peace, freedom, fullness and bliss unlimited and eternal.

Emotional and mental disharmony and disturbances as well as psychosomatic diseases have as cause the anger.
Anger causes disharmonious relations, hostility and violence. We say and do things that we regret when we anger passes away. Accumulated anger becomes, hatred, rancor, malice, malevolence.

DISSOLVING THE ANGER

SUPRRESION OR EXPRESSION?
Neither suppression nor expression can free us from anger. Both maintain and increase anger in our psyche. Suppression plus can cause blockages of the natural flow of vital energy, emotional and mental disequilibrium and disturbances, uncontrollable behavior and psychosomatic diseases.

WHAT IS THE SOLUTION?

MOTIVATION - INTEREST - INTENTION
Obviously first of all it is a matter of interest, of how much you want to be free from anger's clutches. Without motivation, interest and intention we cannot achieve anything.

Then we need knowledge and help from outside (spiritual teachers and instructors, psychologists, therapists, knowledge from books, videos, internet etc.) and rediscover and utilize our inner resources. We must develop Self-awareness, vigilance and alertness, detached observation, disidentification from thoughts and emotions, self-examination, discernment, reflection, make a plan and apply with steadfastness, faith and determination various methods, means and techniques.

MAKING A LIST AND A PLAN:
Make a list with all situations or circumastases that you find yourself under the dominion of some type of anger.
Then make a plan and follow it with tenacity, patience, perseverence, , coherence, sincerity , determination and self-confidence.
Find the means and the methods to eradicate or dissolve one by one each special expression of anger.

SUGGESTED MEANS:
Prayer, japa-mantra, repetetion of the names of God, disidentification, self-inquiry, Sel-awareness,one-pointed discriminative enquiry, meditation, increasing Sattva Guna and reducing Rajas and Tamas in your mind, visualization with conscious breathing, purification of the 49 subconscious levels, EFT (tapping), Sedona, method, cultivating forgiveness, the development of opposite virtues (love, peace, compassion ..), Bach flowers, the pranic healing, reiki, sattvic food, etc., are some of the ways or the methods we can use to eliminate gradually the energy of anger.

SUCCEESS IS A MATTER OF FAITH AND PRACTICE:
No matter the difficulties, the adversistes, the resistance of your egoic self and the temporary disappointments due to the delay of positive results if you practice diligently, with faith and determination at the end you will succeed to dissolve the anger.

It is only a matter of diligent practice, patientce, perseverence and faith.

EFFECTS OF OUR WORK OF DISSOLUTION OF ANGER

By dissolving one case of anger the whole field of anger-energy is reduced. We learn how to manage and dissolve the anger energy. Then we can dissolve the next case of anger more easily. Gradually we will become more and more capable to manage and dissolve the anger energy.

Our capacities related to our work with anger such as (Dettachment, disspasionate observation, full attention, sellf-awareness etc.) as well as our capacity to apply the techniques or practices will develope as well. These capacities and techniques are also related with the elimination of all other egoic tendencies Thus we become more and more capable to eliminate other egoic tendencies as well.

Of course by freeing your mind from anger you will enjoy more peace and happiness as well as happier and harmonious relations. Anger exausts our energy. Thus by dissloving anger you save a lot of energy and you will have more energy to accomplish your goals.

Finally by dissolving anger and desires we open the gates for Sef-realization and of unalloyed peace and bliss!

ANGER IN BHAGAVAD GITA

CH. II

56. He whose mind is not shaken by adversity, who does not hanker after pleasures, and who is free from attachment, fear and anger, is called a sage of steady wisdom.
COMMENTARY:
The sage who has realised Brahman and is always absorbed in It does not have any rebirth. Such a sage sees Brahman within and without—within as the static and transcendent Brahman, and without as the entire universe. He sees the one Self in all beings and creatures—in a cow, an elephant, and even in a dog and an outcaste. He is ever free from joy and grief and enjoys eternal peace and happiness. He does not depend upon the senses for his satisfaction. On the other hand the enjoyments of the senses are generators of pain. They are impermanent. Sri Krishna reminds Arjuna that desire is the main cause of pain and suffering. It is the cause of anger. Therefore, the aspirant should try to eradicate desire and anger if he is to reach the Supreme.
The Lord concludes by describing how to control the senses, mind and intellect by concentrating between the eyebrows and practising Pranayama. One who has achieved perfect control of the outgoing senses and is freed from desire, anger and fear attains liberation and enjoys perfect peace. ~ Swami Sivananda

62. When a man thinks of the objects, attachment to them arises; from attachment desire is born; from desire anger arises.

63. From anger comes delusion; from delusion the loss of memory; from loss of memory the destruction of discrimination; from the destruction of discrimination he perishes.

CH. III

37. It is desire, it is anger born of the quality of Rajas, all-sinful and all-devouring; know this as the foe here (in this world).

CH. V

23. He who is able, while still here in this world to withstand, before the liberation from the body, the impulse born of desire and anger—he is a Yogi, he is a happy man.
24. He who is ever happy within, who rejoices within, who is illumined within, such a Yogi attains absolute freedom (Moksha), himself becoming Brahman.

~~~~~~~~

Read more articles about anger:
http://elmisattva-nonduality.blogspot.com.es/2016/05/conquest-of-anger-swami-sivananda.html

http://elmisattva-nonduality.blogspot.com.es/2015/12/anger-and-its-elimination-by-atman.html

http://elmisattva-nonduality.blogspot.com.es/2015/12/anger-and-bodily-sensations-atman.html

Self-awareness or Self-remembrance ~ Atman Nityananda

Self-awareness or Self-remembrance

Self-awareness is the foundation of spiritual development and awakening.

Self-awareness is neither difficult nor complicated.

The challenge is to remember to be aware of Ourselves (true Self, Atman) and of ourselves (egoic self and its content).

To remain as much as possible in self-awareness and deepen into it, is required constant vigilance and great interest, at least greater than to identify with mind and sense objects and experience pleasure. Because without identification pleasure isn't possible. Without identification there is only pleasant and unpleasant experiences.

So like all things in life we have to choose what is more important for us, what we really want in life: identification and pleasure or self-awareness and fulfillment, peace, and bliss?

«Σάνκια Γιόγκα, η Γιόγκα της γνώσης» / Μπακαβάντ Γκίτα

«Σάνκια Γιόγκα, η Γιόγκα της γνώσης»

Απόσπασμα από το δεύτερο κεφάλαιο της Μπακαβάντ Γκίτα

στροφές από 51 εως το τέλος, 72

51. Οι σοφοί έχοντας ισορροπημένο νου, έχοντας απαρνηθεί τους καρπούς της δράσης*, και ελεύθεροι απ’ τα δεσμά της γέννησης, φτάνουν σε μια κατάσταση που είναι επάνω από όλους τους πόνους (πετυχαίνουν την ύψιστη κατάσταση της ευδαιμονίας).

ΣΧΟΛΙΟ: έχοντας απαρνηθεί τους καρπούς της δράσης*: Η προσκόλληση στους καρπούς των δράσεων είναι η αιτία της επαναγέννησης. Ο άνθρωπος πρέπει να ενσαρκωθεί σε ένα καινούργιο σώμα για να απολαύσει τους καρπούς των δράσεων του. Αν οι πράξεις γίνονται για χάρη του Θεού, χωρίς επιθυμία για τον καρπό, κάποιος ελευθερώνεται από τα δεσμά της γέννησης και του θανάτου και πετυχαίνει την αθάνατη ευδαιμονία.

52. Όταν η διάνοια (Μπούντι) σου διαπεράσει (ξεφύγει πέρα από) τον ιστό της πλάνης*, τότε θα αποκτήσεις τη αδιαφορία για ότι έχει ακουστεί και για ότι πρόκειται να ακουστεί (για τις απολαύσεις αυτού του κόσμου αλλά και των άλλων).

ΣΧΟΛΙΟ: Ο ιστός της πλάνης είναι η ταυτοποίηση του Εαυτού με το σώμα και το νου. Έχουμε δηλαδή την ψευδαίσθηση ότι είμαστε το σώμα και όχι ο αθάνατος Εαυτός ή Άτμαν που η φύση Του είναι απόλυτη Ύπαρξη- απόλυτη Συνειδητότητα- απόλυτη Ευδαιμονία (Σάτσιταναντα).

53. Όταν η διάνοια (Μπούντι) σου, αν και είναι σε σύγχυση από τις αντικρουόμενες αναφορές των γραφών, σταθεί σταθερή και αμετακίνητη στον Εαυτό-Ατμαν (Σαμάντι) θα φτάσεις στην Γιόγκα (παντοτινή ένωση με το Θεό -Αυτοπραγμάτωση).

Ο Αρτζούνα είπε:

54. Ποια είναι ω Κεσαβά (Ομορφομάλλη), τα χαρακτηριστικά εκείνου που είναι σταθερός στη σοφία* και εδραιωμένος στο Σαμάντι (υπερσυνειδησιακή κατάσταση); Κάποιος που είναι σταθερός στη σοφία πως μιλάει, πως κάθεται και πως βαδίζει;

ΣΧΟΛΙΟ: σταθερός στη σοφία*: είναι σε αδιάλειπτη επίγνωση του Μπράμαν και έχει επίγνωση της ταύτισης του με Αυτό, δηλαδή έχει πλήρη επίγνωση ότι είναι το Μπράμαν)

Ο Ευλογημένος Κύριος είπε:

55. Όταν ο άνθρωπος παραιτηθεί εντελώς, ω Αρτζούνα, από όλες τις επιθυμίες* του νου* (που δημιουργεί νους του), και είναι ικανοποιημένος μέσα στον Εαυτό του, με τον Εαυτό (Άτμαν), τότε λέγεται ότι είναι σταθερός στη σοφία.

ΣΧΟΛΙΟ: επιθυμίες*: Όλες οι απολαύσεις του κόσμου είναι χωρίς αξία για ένα φωτισμένο σοφό ο οποίος είναι ικανοποιημένος πάντοτε με τον αθάνατο Εαυτό (Άτμαν).

του νου*: η λέξη νους εδώ αναφέρεται στο μάνας. Σε αυτή την στροφή όπως και σε όλες τις άλλες που αναφέρεται η λέξη νους αναφέρεται στο μάνας που είναι μια από τις τέσσερις απόψεις ή επίπεδα του Ανταχκαράνα (εσωτερικό όργανο). Αυτό που ονομάζουμε νους, συνήθως είναι γενικό και απροσδιόριστο και δεν ανταποκρίνεται στο τι πραγματικά είναι ο νους. Για αυτό και υπάρχει μια σύγχυση γύρω από τη φύση του νου.

Αν και υπάρχουν διάφορες σχολές σκέψης για το τι ακριβώς είναι ο νους η πιο γνωστή είναι αυτή της Σάνκια και της Γιόγκα που αναφέρονται στο νου ως το τετραπλό εσωτερικό όργανο (Ανταχκαράνα) το οποίο έχει τέσσερις απόψεις: Αχάμκαρα (Εγώ ή εγωϊσμός), Μάνας (εξωτερικός, αισθητηριακός και συγκινησιακός νους), Μπούντι (Διάνοια, που έχει την ικανότητα να αποφασίζει, να διακρίνει, να αναλύει, να συνθέτει, να συμπεραίνει, να παρατηρεί με απόσπαση τα περιεχόμενα του μάνας κ.λπ.), και Τσίττα (μνήμη, υποσυνείδητο). Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο Νους αντί για Ανταχκαράνα εννοώντας όμως το σύνολο και όχι μια άποψη του Ανταχκαράνα αλλά αυτό ενέχει τον κίνδυνο της λανθασμένης κατανόησης.

56. Αυτός που ο νους του δεν ταράζεται (δεν ενοχλείται, δεν αναστατώνεται) από τις αντιξοότητες (δυστυχίες), που δεν επιθυμεί τις απολαύσεις*, που είναι ελεύθερος από προσκόλληση* είναι ελεύθερος από  φόβο και θυμό, αυτός λέγεται σοφός με σταθερή σοφία.

ΣΧΟΛΙΟ: ελεύθερος από προσκόλληση*: Είναι αδιάφορος για τα αντικείμενα των αισθήσεων. Δεν τα αναζητεί όταν δεν τα έχει και δεν νοιάζεται αν χάσει αυτά που έχει.

δεν επιθυμεί τις απολαύσεις*: δεν επιζητεί τις εφήμερες χαρές και απολαύσεις που προέρχονται από τα αντικείμενα των αισθήσεων και τα επιτεύγματα.

57. Αυτός που δεν προσκολλάται σε τίποτε, που ούτε χαίρεται ούτε μισεί (απεχθάνεται), όταν του τύχει κάτι ευχάριστο ή κάτι δυσάρεστο η σοφία του είναι σταθερή.

58. Αυτός που όταν αποτραβάει τις αισθήσεις του από τα αντικείμενα των αισθήσεων, όπως η χελώνα αποτραβάει τα μέλη της απ’ όλες τις μεριές, τότε η σοφία του γίνεται σταθερή.

59. Τα αντικείμενα των αισθήσεων απομακρύνονται από τον εγκρατή, αλλά παραμένει όμως μια πολύ ανεπαίσθητη επιθυμία γι αυτά. Αλλά και αυτή η επιθυμία εξαφανίζεται από αυτόν όταν δει τον Ύψιστο.

60. Οι διεγερμένες αισθήσεις, ω γιε της Κούντι, βίαια παρασύρουν ακόμη και το νου ενός σοφού (που έχει γνώση του Ατμαν και διάκριση), αν και αγωνίζεται να τις ελέγξει*.

ΣΧΟΛΙΟ: και αγωνίζεται να τις ελέγξει*: είναι σε εγρήγορση και προσπαθεί να ελέγξει τις αισθήσεις του και να καταλαγιάσει το νου του.

 Ακόμη και ένας προχωρημένος γιόγκι, που έχει γνώση του Άτμαν και διάκριση, αν αφήσει τις αισθήσεις του ανεξέλεγκτες έστω και για λίγο μπορεί να είναι αιτία να αναστατωθεί ο νους του και να είναι δύσκολο να τον καθυποτάξει και να τον επαναφέρει σε κατάσταση ηρεμίας και να τον συγκεντρώσει στον Ατμαν.

 Ακόμη και ένας σοφός αν αφεθεί και επιτρέψει τις αισθήσεις του να προσηλωθούν για παράδειγμα στη θέα μιας γυναίκας τότε ο νους μπορεί να αναστατωθεί και να ζητάει την ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας. Ο νους σε αυτή την κατάσταση γίνεται ανήσυχος, σκέπτεται ασταμάτητα τα αντικείμενο της επιθυμίας του και ταυτόχρονα υπάρχει έντονη συγκινησιακή φόρτιση και ταραχή στο επιθυμητικό.  Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν αφεθεί στην ανάμνηση κάποιας γυναίκας. Από τη στιγμή που εγερθεί μέσα του η μηχανισμός της επιθυμίας εξ αιτίας της θέασης μιας γυναίκας ή της αναάμνησης και της φαντασίας είναι δύσκολο ακόμη και για έναν σοφό (προχωρημένο ασκούμενο που έχει γνώση του Ατμαν και διάκριση) να καταλαγιάσει το νου εξ αιτίας της συγκινησιακής φόρτισης που οφείλεται στον πόθο και πάθος για σεξουαλική απόλαυση.

61. Γι αυτό διατηρώντας υπό έλεγχο όλες τις αισθήσεις, ας παραμένει με το νου του συγκεντρωμένο σε Μένα*. Εκείνος που οι αισθήσεις του είναι κάτω από έλεγχο η σοφία είναι σταθερή.

ΣΧΟΛΙΟ: ας παραμένει με το νου του συγκεντρωμένο σε Μένα*: ας παραμένει σε σταθερή στάση διαλογιζόμενος σε Μένα. Ας αφοσιωθεί ολόκαρδα σε Μένα, έχοντας νου και καρδιά συγκεντρωμένα σε Μένα.

 Ο μόνος τρόπος να είμαστε σε επίγνωση του Ατμαν και να βιώνουμε την ειρήνη και την ευδαιμονία είναι να έχουμε τον νου μας εστιασμένο πλήρως στον Ατμαν. Μπορούμε να εστιάσουμε εύκολα το νου όταν είναι ήρεμος και αδιάφορος για τα αντικείμενα των αισθήσεων. Οι επιθυμίες γεννιούνται στο νου εξ αιτίας της επαφής του με αυτά μέσω των αισθήσεων και με την προϋπόθεση βέβαι ότι ακόμη δεν έχει πεθάνει εντελώς στο νου ο πόθος για απόλαυση. Ο πόθος στη θέα των αντικειμένων γίνεται η δύνακμη της παρόρμησης (επιθυμία) που κινεί το νου και το σώμα για να αποκτήσουν και να έρθουν σε επαφή με το αντικείμενο του πόθου. 

Για όσο οι αισθήσεις αφήνονται ελεύθερες να κινούνται προς τα αντικείμενα των αισθήσεων είναι δύσκολο να σταματήσουμε την παρόρμηση της επιθυμίας να εκφραστεί και η οποία είναι η αιτία που αναστατώνει το κατώτερο συγκινησιακό κέντρο και κινεί τον νου, κάνοντας  να σκέπτεται ασταμάτητα τα αντικείμενα των αισθήσεων. Για αυτό για να ελέγξουμε το νου είναι απαραίτητη προϋπόθεση ο έλεγχος των αισθήσεων. Έλεγχος σημαίνει ότι δεν επιτρέπουμε τις αισθήσεις να κινούνται ανεξέλεγκτα και να αντιλαμβάνονται ότι θέλουν.  Επιτρέπουμε στις αισθήσεις να έρχονται σε επαφή μόνο με αυτό που βοηθάει τον εξαγνισμό και τον έλεγχο του νου. Όταν όμως βρισκόμαστε σε χώρους όπου υπάρχουν διάφορα ερεθίσματα που μπορεί να διεγείρουν και να αναστατώσουν το νου (π.χ. Λαγνείας, λαιμαργίας) τότε θα πρέπει να είμαστε σε βαθιά την αυτεπίγνωση, σε εντατική  πρατυαχάρα (αποτράβηξη του νου απο τις αισθήσεις) και την απόσπαση από τα αντικείμενα έτσι ώστε να μην επιτρέψουμε να συμβεί η ταύτιση και  η διέγερση του μηχανισμού της επιθυμίας. 

62. Όταν ο άνθρωπος σκέπτεται τα αντικείμενα τότε (ο νους του) γοητεύεται από αυτά και προσκολλάται σε αυτά. Από την προσκόλληση γεννιέται η επιθυμία και από την επιθυμία (την ανεκπλήρωτη)  γεννιέται ο θυμός.

63.  Από το θυμό γεννιέται η σύγχυση, από τη σύγχυση το χάσιμο της μνήμης*, από το χάσιμο της μνήμης ο παραλογισμός (το χάσιμο της διάκρισης και της λογικής) και από το χάσιμο της διάκρισης ο άνθρωπος χάνεται.

ΣΧΟΛΙΟ: χάσιμο της μνήμης*: Ταυτιζόμαστε με τα αντικείμενα και τα περιεχόμενα του νου (τις νοητικές προβολές, σκέψεις, φαντασίες και τα συναισθήματα) και ξεχνάμε τον Εαυτό μας. Χάνουμε έτσι την συνειδητή επαφή με το κέντρο της ύπαρξης μας και ξεχνάμε επίσης  όλα αυτά που σχετίζονται με την αρετή, την σύνεση, την αρμονία, το καθήκον και συμπεριφερόμαστε κάτω από την επίδραση του πάθους.

Ο θυμός επιπλέον θολώνει το νου και το Μπούντι και το να χάσει την ικανότητα της διάκρισης που μας επιτρέπει να διακρίνουμε το καλό από το κακό και να αντιληφθούμε την κατάσταση με καθαρότητα. Έτσι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει, ποια είναι πραγματικά η κατάσταση, πως έχουν τα πράγματα, εξ αιτίας της σύγχυσης που βρίσκεται ο νους και η διάνοια (Μπούντι). Χάνουμε επίσης την ικανότητα να σκεφτούμε λογικά και να δράσουμε σύμφωνα με αυτό που απαιτεί η περίσταση. Αντί αυτού αντιδρούμε παρορμητικά και παράλογα κάτω από την επίδραση του πάθους κάνοντας και λέγοντας πράγματα τα οποία είναι καταστροφικά και για εμάς και για τους άλλους και που συνήθως όταν καταλαγιάσει ο θυμός μετανιώνουμε για αυτά.

Αυτός που βρίσκεται σε θυμό επιτίθεται σε αυτούς που είναι εμπόδιο στο δρόμο του ή τον ενοχλούν με κάποιο τρόπο, τους βλέπει σαν εχθρούς και θέλει να τους κάνει κακό. Θέλει να τους σταματήσει ώστε να μην τον εμποδίζουν να πραγματοποιήσει αυτό που θέλει και επίσης θέλει να τους κάνει να πονέσουν όπως πονάει κι αυτός ή και ακόμη περισσότερο.

64. Αλλά ο άνθρωπος που έχει αυτοκυριαρχία (έχει κυριαρχήσει στο νου και τις αισθήσεις), που κινείται ανάμεσα στα αντικείμενα των αισθήσεων με τις αισθήσεις πειθαρχημένες και ελεύθερος από έλξη και αποστροφή (προς τα αντικείμενα των αισθήσεων) αποκτά την ειρήνη.

65. Σε αυτή τη ειρήνη, όλοι οι πόνοι τελειώνουν, γιατί η διάνοια (Μπούντι) ενός ανθρώπου με γαλήνιο νου σύντομα γίνεται σταθερή (και εδραιώνεται στον Εαυτό -Ατμαν).

66. Ο μή-αυτοκυριαρχημένος (αυτός που δεν έχει κυριαρχήσει στο νου-μάνας, και τις αισθήσεις) δεν μπορεί να έχει σταθερή διάνοια (Μπούντι), και στον μή-αυτοκυριαρχημένο που δεν έχει  σταθερή διάνοια δεν είναι δυνατή η προσήλωση στον Ατμαν (διαλογισμός), και σε αυτόν που δεν μπορεί να προσηλωθεί δεν μπορεί να έχει ειρήνη στο νου, και στον άνθρωπο που δεν έχει ειρήνη πως μπορεί να υπάρξει ευτυχία;

67. Όπως ο άνεμος παρασύρει το πλοίο στη θάλασσα, έτσι και οι αισθήσεις παρασύρουν τη διάνοια αυτού που ο νους του προσκολλάται  και ακολουθεί τις περιπλανώμενες αισθήσεις.

  

68. Γι αυτό ω πάνοπλε Αρτζούνα, η διάνοια (Μπούντι), εκείνου του οποίου οι αισθήσεις έχουν αποτραβηχτεί τελείως από τα αντικείμενα, είναι σταθερή.

69. Αυτό που είναι νύκτα για όλα τα όντα, σε αυτό (Ατμαν-Εαυτός) ο αυτοκυριαρχημένος είναι ξύπνιος (είναι αφυπνισμένος), και σε αυτό που όλα τα όντα είναι ξύπνια (ο κόσμος), είναι νύκτα για το σοφό (Μούνι) που βλέπει.

ΣΧΟΛΙΟ: Ο σοφός ζει στον Εαυτό -Ατμαν. Η διάνοια του είναι προσηλωμένη στον Ατμαν και έχει συνεχή επίγνωση αυτού. Αυτό είναι μέρα για αυτόν. Όταν δεν είναι τελείως απορροφημένος στον Ατμαν, αντιλαμβάνεται τα εγκόσμια φαινόμενα σαν μια αντανάκλαση μέσα στην επίγνωση, (όπως η αντανάκλαση του νερού στην έρημο), αυτό είναι σαν νύκτα για αυτόν.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν έχει επίγνωση της αληθινής του φύση -Ατμαν. Έτσι η ζωή στον Εαυτό είναι σαν νύκτα γι αυτόν. Αυτός εμπειράται και προσκολλάται στα αντικείμενα των αισθήσεων, αυτό είναι μέρα για αυτόν.

70. Αποκτά τη γαλήνη αυτός που δεν τον κυριεύουν οι επιθυμίες αν και μπαίνουν μέσα του*, όπως και ο ωκεανός παραμένει γαλήνιος (ατάραχος) αν και τα νερά των ποταμών χύνονται συνεχώς μέσα του από όλες τις μεριές, αλλά όχι ο άνθρωπος που τον κυριεύουν οι επιθυμίες.

ΣΧΟΛΙΟ: οι επιθυμίες μπαίνουν μέσα του*: Αυτό που εισέρχεται στο νου από έξω δεν είναι βέβαια οι επιθυμίες, αλλά οι αισθητηριακές αντιλήψεις, οι εικόνες, οι ήχοι, οι οσμές κ.λπ. οι οποίες και είναι η αιτία να εγερθούν οι επιθυμίες στο νου. Για να εγερθούν όμως οι επιθυμίες εκτός από τα αισθητήρια ερεθίσματα, είναι προϋπόθεση επίσης ένας νους μη-αγνός, ένας νους που ακόμη είνια ζωντανά ο πόθος και το πάθος. Μόνο σε ένα μη-αγνό ρατζατομασικό  νου, στην παρουσία των αντικειμένων των αισθήσεων γεννιέται η επιθυμία να τα αποκτήσει για να τα γευτεί και να τα απολαύσει.

Σε αυτόν όμως που έχει κυριαρχήσει και εξαγνίσει το νου του, που έχει ένα σαττβικό νου, που είναι προσηλωμένος στον Ατμαν με σταθερότητα αν και μπορεί να αντιλαμβάνεται τα αντικείμενα των αισθήσεων δεν εγείρεται καθόλου η επιθυμία για αυτά.

71. Αυτός ο άνθρωπος που έχοντας εγκαταλείψει  όλες τις επιθυμίες, κινείται χωρίς δίψα (πόθο) για απολαύσεις, ελεύθερος από την αίσθηση το «εγώ» και «το δικό μου», αυτός πετυχαίνει την ειρήνη.

72. Αυτή είναι η Μπραχμική κατάσταση (η Αιώνια κατάσταση), ω γιε της Πρίτχα. Πετυχαίνοντας την κάποιος δεν πλανάται πια (έχει υπερνικήσει την πλάνη). Όντας εδραιωμένος σε αυτή, έστω και την τελευταία στιγμή της ζωής του, πετυχαίνει την ενότητα με τον Μπράχμαν*.

 ΣΧΟΛΙΟ: ενότητα με τον Μπράχμαν*: Αυτός γίνεται ένα με το Μπράμαν, όπως τα νερά του ποταμού όταν εισρεύσουν στη θάλασσα χάνουν την ξεχωριστότητα τους και γίνονται ένα με αυτή. Από τη στιγμή που τα νερά του ποταμού χυθούν μέσα στη θάλασσα ενώνονται πλήρως με τα νερά της θάλασσας και είναι αδύνατον πλέον να τα ξεχωρήσεις.

 

    Έτσι έχει στις Ουπανισάδες της ένδοξης Μπαγκαβάντ Γκιτά, της επιστήμης του Αιώνιου, του ιερού κείμενου της Γιόγκα, ο διάλογος ανάμεσα στον Σρι Κρίσνα και τον Αρτζούνα, ο δεύτερος διάλογος με τίτλο:

 

«Σάνκια Γιόγκα, η Γιόγκα της γνώσης  »